Bana dua edenlerin dualarını kabul ederim.” dediğini öğrendiğinden, sık sık dua eder, Rabbinden ister kimseye el açmazdı. İşte Rabbi dualarını nihayet kabul etmişti. ‘’Tanrı’ım sana şükürler olsun. Sen evladımı hayırlı evlatlardan eyle” diyerek kendi duasına Âmin dedi ve ağladı. Esma hamile olmasına karşın evdeki tüm işleri yapmaya devam ediyordu. Kaynanası ihtiyarydı, ondan yardım isteyemezdi. Zaten kayınvalidesinin de ona yardım etmek gibi bir kanaati yoktu. Sütleri makinaya çekerken karnına kuvvetli bir acı saplandı. Bir anda kendini yorgun ve bitkin hissetti. Oturduğu yere yığılıp kaldı. Kaynanası, süt makinasının sesini duymayınca, bunca süt ne ara bitti diye kontrole gelince Esma’yı baygın olarak buldu. Bağırışına komşuları döküldü. Mahallede ebelik yapan ihtiyar bir bayan vardı ve çoğu bebeğin doğumunu o yaptırmıştı. Ona haber verildi. Yaşça büyük olan oluşuna karşın, koştura koştura geliyordu. Yolda Esma’nın annesine rastladı. “Fadime, ne arıyorsun burada? Dedi. Fadime şaşırdı. “Ne oldu ki” dedi. “Kimse sana bir şey demedi mi?
